عموم سيره نويسان اتّفاق دارند كه تولّد پيامبر گرامى اسلام صلّی الله علیه و آله در عامالفیل، در سال ۵۷۰ ميلادى بوده است، زيرا آن حضرت بهطورقطع، در سال ۶۳۲ ميلادى درگذشتهاند و سنّ مبارك ایشان ۶۲ تا ۶۳ سال بوده است.
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله لباس خود را وصله میزدند، كفش خود را میدوختند، گوسفندان خود را میدوشیدند، با بردگان غذا میخوردند، بر زمين مینشستند، بر درازگوش سوار میشدند و ديگرى را نيز ترك خود سوار میکردند. حيا مانع نمیشد كه شخصاً نیازمندیهای خود را از بازار تهيه كنند و خود به خانه ببرند.
امام عسکری علیه السّلام در سال ۲۶۰ هجری در هشتم ربيع الاوّل، درحالی که بيست و هشت سال بیشتر از عمر شريفشان نگذشته بود، بر اثر مسمومیّت به شهادت رسیدند. مدّت امامت حضرت عسکری عليه السّلام شش سال بود.
امام عسکری علیه السّلام در سال ٢٦٠ هجری در هشتم ربيع الاوّل، درحالی که بيست و هشت سال بیشتر از عمر شريفشان نگذشته بود، بر اثر مسمومیّت به شهادت رسیدند.
امام جواد علیه السّلام فرمودند: حق تعالی او را به رضا مسمّی گردانید برای آن که پسندیده خدا بود در آسمان و رسول خدا و ائمه هدی علیهم السّلام در زمین از او خشنود بودند و او را برای امامت پسندیدند.
خود حضرت رضا علیه السّلام در حدیثی طولانی کیفیّت شهادتشان را به هرثمة بن اعين این گونه بیان فرمودند: اى هرثمة! اكنون مرگم فرا رسيده و به همين زودى به طرف خداوند خواهم رفت و به اجداد و پدران خود ملحق خواهم گرديد.
بیش از ۵۰ لقب و صفت برای آن بزرگوار در تاریخ ثبت و ضبط شده است، مِن باب نمونه می توان این القاب را نام برد: امین، حبیب الله، خاتم النّبیّین، سیّد المرسلین، خیر البشر، ابن الذّبیحین، رحمة للعالمین، صفیّ الله، شمس، نذیر، نجم، ماحی و ... .
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بخشنده ترين مردم بودند، هرگز شبى نمى گذشت كه درهم و دينارى نزد حضرت بماند، و اگر چيزى زياد مى آمد و تا شب كسى را نمى يافتند كه به او ببخشند، به خانه نمى رفتند تا آن را به مستحقّش برسانند.
از امام صادق علیه السّلام روایت است که فرمودند: کسى که از شیعیان ما بوده و حسین علیه السّلام را زیارت کند، از زیارت برنگشته مگر آن که تمام گناهانش آمرزیده مى شود و براى هر قدمى که برمى دارد و هر دستى که بالا مى رود و اسبش را حرکت داده و مى راند، هزار حسنه ثبت شده و هزار گناه محو گشته و هزار درجه مرتبه اش بالا مى رود.
حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: پدرم از پدر خود خبر داد كه حضرت امام حسن عليه السّلام در زمان خود از همه مردمان عبادت و زهدش بيشتر بود و افضل مردم بود.