masjedhedayat.ir

امام موسی‌كاظم(علیه‌السلام):

إنّ مَنْ دَعَا لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیبِ نُودِی مِنَ الْعَرْشِ وَ لَکَ مِأَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ!

هر کس برادر دینی خود را غیاباً دعا کند از عرش (خدای باعظمت) به او ندا می‌رسد: صد هزار برابر (آنچه برای برادر خود خواستی) به تو عطا گردید! (وسائل، ج ٤، ص ١١٤٨)
امام جعفر صادق(ع):

إِنَّ مِنْ تَمَامِ الصَّوْمِ إِعْطَاءُ الزَّكَاةِ يَعْنِي الْفِطْرَةَ كَمَا أَنَّ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله مِنْ تَمَامِ الصَّلَاةِ لِأَنَّهُ مَنْ صَامَ وَ لَمْ يُؤَدِّ الزَّكَاةَ فَلَا صَوْمَ لَه‏

تكميل روزه به پرداخت زكاة يعنى فطره است، همچنان كه صلوات بر پيامبر (صلى الله عليه و آله) كمال نماز است همانند کسی که روزه بگیرد و زکات نپردازد برایش روزه‌ای نیست.(من لا یحضره الفقیه، ج ٢، ص ١٨٣، ح ٢٠٨٥)